کد مطلب:149802 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:265
سیمای حسین در کلام پیامبر خاتم
شیخ صدوق، اعلی الله مقامی، نقل كرده است كه امام حسین، علیه السلام، فرمود: من وارد بر رسول خدا، صلی الله علیه و آله، شدم و ابی بن كعب در نزد آن حضرت بود. پس رسول خدا، صلی الله علیه و آله، فرمود: مرحبا بك یا اباعبدالله یا زین السموات الارضین؛ آفرین بر تو ای اباعبدالله! ای زینت آسمانها و زمینها.
ابی بن كعب عرض كرد: یا رسول الله! چگونه احدی جز شما می تواند زینت آسمانها و زمین باشد؟
پیامبر فرمود، یا أبی والذی بعثنی بالحق نبیا ان الحسین بن علی فی السماء اكبر من فی الارض و إنه مكتوب عن یمین العرش مصباح هدی و سفینه نجاة؛ [1] ای ابی! سوگند به آن كس كه مرا نبی به حق مبعوث كرد كه حسین بن علی در
آسمان بزرگتر از او در زمین است، و راستی كه از ناحیه ی راست عرش، نوشته شده است: حسین چراغ هدایت و كشتی نجات است.
واژه های مخصوصی كه در لسان مبارك پیامبر، درباره ی حضرت حسین بن علی، علیه السلام،- برحسب این حدیث شریف - بكار رفته، چهار واژه و عنوان است:
1 - زین السماوات و الارضین؛ امام حسین زینت و زیور آسمانها و زمینهاست؛ آرایش و زیبایی آسمان و زمین، حسین بن علی، علیه السلام،است. رب السموات و الارض، خداوند متعال است و زینة السماوات و الارض، امام حسین می باشد. آسمان برای اهل آنها رونق و بهایی و جلوه و جلایی بدون امام حسین ندارد و زمین منهای امام حسین، برای اهل آن، ارزش و اعتباری نخواهد داشت.
2 - ان الحسین بن علی فی السماء اكبر منه فی الارض؛ حسین بن علی در آسمان، بزرگتر از او در زمین است.
امام حسین در زمین و برای اهل آن بسیار عزیز و سرافراز و بزرگ است، ولی در آسمانها ارزش دیگری دارد و به مراتب، بزرگتر، سرفرازتر و محبوبتر است، و ذكر و یاد آن حضرت در آسمانها بیشتر از ذكر و نام و نشان او در زمین است، فرشتگان مقرب دربار حق و ملائكه الله در آسمانها، در ذكر امام حسین، علیه السلام،می باشند؛ به گفته محتشم:
در بارگاه قدس كه جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
و این مطلب را رسول خدا به هنگامی كه فرمود كه ابی بن كعب از گفتار آن حضرت تعجب كرد كه امام حسین را (زین السماوات و الارضین) خواند و با این عنوان به او خطاب كرد. او شگفت زده شد كه امام حسین زینت آسمان و زمین باشد، و رسول خدا بالاتر از آن فرمود و موقعیت امام حسین را در عالم بالا مهمتر و بیشتر از موقعیت آن حضرت در زمین معرفی نمود.
و بر اساس همین نكته ای كه رسول اكرم راجع به حضرت حسین بن علی، علیه السلام،فرمود، آن روایت شریفه تقویت می شود كه از حضرت صادق، علیه السلام، نقل شده است كه چون امام حسین، علیه السلام، به شهادت رسید، ملائكة الله به خروش آمدند و صدا را به ضجه، بلند نموده، عرض كردند: یا رب یفعل هذا بالحسین صفیك و ابن نبیك؟! بار خدایا! آیا با حسین صفی تو و فرزند نبی تو اینچنین كنند؟! فاقام الله لهم ظل القائم، علیه السلام، و قال: بهذا انتقم له من ظالمیه؛ [2] خداوند، شبح حضرت ولی عصر را برای آنان مجسم ساخت و فرمود: به وسیله ی این شخص، از ستمگران درباره ی حسین انتقام خواهم گرفت.
3 - مصباح الهدی؛ امام حسین، علیه السلام، چراغ هدایت است. حسین، علیه السلام، مشعلی تابناك، فرا راه بشر است كه همواره روشنی
می دهد، نورافشانی می كند و تاریكیها را در هم می شكند، توده های مختلف انسانی می توانند در پرتو نورافشانی این مشعل هدایت، از راه های پرپیچ و خم رها شوند و راه مستقیم و جاده ی نجات و رهایی را پیدا كنند، به كمال و اهداف عالیه ی خود نایل گردند.
كسانی كه با حسین بن علی، علیه السلام، آشنا گردیده، از ارشادات، راهنماییها و كلمات حكمت آمیز آن بزرگوار بهره گرفته اند، از سقوط در سراشیبیهای گمراهی و انحرافات، مصون مانده، راه سعادت، شرف و كرامت انسانی را پیدا كرده و شاهد مقصود را در آغوش گرفتند؛ خطبه های پرشور امام حسین، علیه السلام، بهترین راهگشای زندگی و عالیترین راهنما در فتنه ها، مشكلات و رویدادهای گمراه كننده است.
4 - و سفینة النجاة؛ حسین كشتی نجات است. دنیا همچون دریایی توفانی و پرموج است كه لحظه به لحظه خطر غرق شدن، آدمی را تهدید می كند. این خطر بزرگ جز با سوار شدن بر كشتی محكم و مطمئن و سریعی كه به سرعت، انسان را از گردابهای بلا و امواج سهمگین برهاند، مرتفع نخواهد شد و برای آدمی غیر از این چاره ای نیست.
كشتی راهور و مطمئن، در توفانهای بلا، فتنه ها، اشتباهكاریها، نفاقها و انواع و اقسام شركها، فسادها، تباهیها و سیاهیها، اهل بیت پیامبر و خاندان و اولاد علی، علیهم السلام، بویژه سید و سالار شهیدان،
رهبر و راهنمای فداكاران، حجت خدای سبحان، حضرت حسین بن علی، علیه الصلاة والسلام،است.
دست یابی به این سفینة النجاة و كشتی رهایی بخش، پیمودن راه و روش امام حسین، علیه السلام،و اقتدا به آن یگانه ی دوران است؛ جدا شدن از این كشتی نجات، همان انحراف و عدول از خط مشی امام حسین و روی آوردن به اعتقادات و آرمانهای نامعقول، آلوده شدن به اخلاق رذیله وكارهای ناشایست، سقوط در منجلاب شهوات سركش و تمایلات باطل و نامشروع، می باشد و در این صورت، سقوط ابدی انسان امری حتمی و غیرقابل جبران خواهد بود.
ابی بن كعب عرض كرد: یا رسول الله! چگونه احدی جز شما می تواند زینت آسمانها و زمین باشد؟
پیامبر فرمود، یا أبی والذی بعثنی بالحق نبیا ان الحسین بن علی فی السماء اكبر من فی الارض و إنه مكتوب عن یمین العرش مصباح هدی و سفینه نجاة؛ [1] ای ابی! سوگند به آن كس كه مرا نبی به حق مبعوث كرد كه حسین بن علی در
آسمان بزرگتر از او در زمین است، و راستی كه از ناحیه ی راست عرش، نوشته شده است: حسین چراغ هدایت و كشتی نجات است.
واژه های مخصوصی كه در لسان مبارك پیامبر، درباره ی حضرت حسین بن علی، علیه السلام،- برحسب این حدیث شریف - بكار رفته، چهار واژه و عنوان است:
1 - زین السماوات و الارضین؛ امام حسین زینت و زیور آسمانها و زمینهاست؛ آرایش و زیبایی آسمان و زمین، حسین بن علی، علیه السلام،است. رب السموات و الارض، خداوند متعال است و زینة السماوات و الارض، امام حسین می باشد. آسمان برای اهل آنها رونق و بهایی و جلوه و جلایی بدون امام حسین ندارد و زمین منهای امام حسین، برای اهل آن، ارزش و اعتباری نخواهد داشت.
2 - ان الحسین بن علی فی السماء اكبر منه فی الارض؛ حسین بن علی در آسمان، بزرگتر از او در زمین است.
امام حسین در زمین و برای اهل آن بسیار عزیز و سرافراز و بزرگ است، ولی در آسمانها ارزش دیگری دارد و به مراتب، بزرگتر، سرفرازتر و محبوبتر است، و ذكر و یاد آن حضرت در آسمانها بیشتر از ذكر و نام و نشان او در زمین است، فرشتگان مقرب دربار حق و ملائكه الله در آسمانها، در ذكر امام حسین، علیه السلام،می باشند؛ به گفته محتشم:
در بارگاه قدس كه جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
و این مطلب را رسول خدا به هنگامی كه فرمود كه ابی بن كعب از گفتار آن حضرت تعجب كرد كه امام حسین را (زین السماوات و الارضین) خواند و با این عنوان به او خطاب كرد. او شگفت زده شد كه امام حسین زینت آسمان و زمین باشد، و رسول خدا بالاتر از آن فرمود و موقعیت امام حسین را در عالم بالا مهمتر و بیشتر از موقعیت آن حضرت در زمین معرفی نمود.
و بر اساس همین نكته ای كه رسول اكرم راجع به حضرت حسین بن علی، علیه السلام،فرمود، آن روایت شریفه تقویت می شود كه از حضرت صادق، علیه السلام، نقل شده است كه چون امام حسین، علیه السلام، به شهادت رسید، ملائكة الله به خروش آمدند و صدا را به ضجه، بلند نموده، عرض كردند: یا رب یفعل هذا بالحسین صفیك و ابن نبیك؟! بار خدایا! آیا با حسین صفی تو و فرزند نبی تو اینچنین كنند؟! فاقام الله لهم ظل القائم، علیه السلام، و قال: بهذا انتقم له من ظالمیه؛ [2] خداوند، شبح حضرت ولی عصر را برای آنان مجسم ساخت و فرمود: به وسیله ی این شخص، از ستمگران درباره ی حسین انتقام خواهم گرفت.
3 - مصباح الهدی؛ امام حسین، علیه السلام، چراغ هدایت است. حسین، علیه السلام، مشعلی تابناك، فرا راه بشر است كه همواره روشنی
می دهد، نورافشانی می كند و تاریكیها را در هم می شكند، توده های مختلف انسانی می توانند در پرتو نورافشانی این مشعل هدایت، از راه های پرپیچ و خم رها شوند و راه مستقیم و جاده ی نجات و رهایی را پیدا كنند، به كمال و اهداف عالیه ی خود نایل گردند.
كسانی كه با حسین بن علی، علیه السلام، آشنا گردیده، از ارشادات، راهنماییها و كلمات حكمت آمیز آن بزرگوار بهره گرفته اند، از سقوط در سراشیبیهای گمراهی و انحرافات، مصون مانده، راه سعادت، شرف و كرامت انسانی را پیدا كرده و شاهد مقصود را در آغوش گرفتند؛ خطبه های پرشور امام حسین، علیه السلام، بهترین راهگشای زندگی و عالیترین راهنما در فتنه ها، مشكلات و رویدادهای گمراه كننده است.
4 - و سفینة النجاة؛ حسین كشتی نجات است. دنیا همچون دریایی توفانی و پرموج است كه لحظه به لحظه خطر غرق شدن، آدمی را تهدید می كند. این خطر بزرگ جز با سوار شدن بر كشتی محكم و مطمئن و سریعی كه به سرعت، انسان را از گردابهای بلا و امواج سهمگین برهاند، مرتفع نخواهد شد و برای آدمی غیر از این چاره ای نیست.
كشتی راهور و مطمئن، در توفانهای بلا، فتنه ها، اشتباهكاریها، نفاقها و انواع و اقسام شركها، فسادها، تباهیها و سیاهیها، اهل بیت پیامبر و خاندان و اولاد علی، علیهم السلام، بویژه سید و سالار شهیدان،
رهبر و راهنمای فداكاران، حجت خدای سبحان، حضرت حسین بن علی، علیه الصلاة والسلام،است.
دست یابی به این سفینة النجاة و كشتی رهایی بخش، پیمودن راه و روش امام حسین، علیه السلام،و اقتدا به آن یگانه ی دوران است؛ جدا شدن از این كشتی نجات، همان انحراف و عدول از خط مشی امام حسین و روی آوردن به اعتقادات و آرمانهای نامعقول، آلوده شدن به اخلاق رذیله وكارهای ناشایست، سقوط در منجلاب شهوات سركش و تمایلات باطل و نامشروع، می باشد و در این صورت، سقوط ابدی انسان امری حتمی و غیرقابل جبران خواهد بود.
[1] محمد بن علي بن بابويه؛ عيون الخبار الرضا، ج 1، ص 59.
[2] توسي، محمد؛ امالي، ص 267.